Dwór Gosław

Graf Ernst von Garnier-Turawa auf Turawa

Zarządcą tego dworu był Hanisch, który był równocześnie wójtem tutejszej gminy.

Nadal była czynna gorzelnia i kierownikiem gorzelni był Heger.

Areał ogólny w 1926 r. wynosił 581 ha, w tym 272 ha ziemi ornej, 120 ha łąk i pastwisk, 1 ha stawów rybnych, 130 ha lasów i 59 ha innych.

W 1937 r. właścicielem był Graf Ernst von Garnier-Turawa auf Turawa.

Ogólny areał 533 ha ziemi ornej, 147 ha lasów, 49 ha użytki zielone, czynna gorzelnia. Kierownikiem tej gorzelni był Meces.

Zarządcą dworu został Mebus, który w fazie końcowej II Wojny Światowej, został powołany do Wehrmachtu i na Wschodnim froncie poległ.

Przed nadejściem Armii Czerwonej w styczniu, cała załoga dworska zdążyła się ewakuować transportem dworskim, a ponieważ byli oni w większości narodowości Niemieckiej, tutaj już nie powrócili, lecz osiedlili się na terenie wschodnich Niemiec, w przyszłej strefie Radzieckiej. Zaś właściciel dworu Graf Ernst von Garnier-Turawa był równocześnie właścicielem dworu w Turawie, przebywał większą część czasu we wsi Turawa i stamtąd ewakuował się przed Armią Czerwoną.

Zaufał swojemu zarządcy Meces, który cały dwór włącznie z księgowością prowadził.

Po przekazaniu przez grupę żołnierzy Armii Czerwonej powstającej nowej administracji Polskiej. Pierwszym administratorem PNZ czyli Państwowej Nieruchomości Ziemskiej był Ludwig Zemski, a kierownikiem gorzelni został Królikowski.

W związku z tym, że nastąpił duży napływ repatryjantów zza Buga i przesiedleńców z Centralnej Polski to odpowiednie władze podjęły decyzje rozparcelowania tego majątku i przydzielenie każdemu osiedleńcowi po 10 ha ziemi i odpowiednie pomieszczenia gospodarcze.

Po paru latach od 1945 r. do 1950 r. została zorganizowana Spółdzielnia Produkcyjna. Prezesem tej spółdzielni został wybrany Wojciech Kondracki, księgowym był Władysław Pyziak. Jednak spółdzielnia ta nie zdążyła się właściwie rozwinąć, ponieważ upadła i rolnicy znowu gospodarowali indywidualnie aż do założenia ponownie spółdzielni produkcyjnej w latach 80 XX wieku.

Pierwszym przewodniczącym był Stanisław Zazdros były pracownik komitetu powiatowego PZPR, a później Jan Kochanowski.

Głównymi księgowymi byli: Franciszek Toporowski i Władysława Żukowska w administracji tej spółdzielni, aż do połączenia ze spółdzielnią Borki, pracowali jako księgowi:

Stanisław Małatyński jako zootechnik,

Stanisław Bullak jako agronom.

Według uchwały podjętej RSP Borki i RSP Gosław, nastąpiło połączenie tych że RSP i w dniu 01.01.1980 r. te RSP zostało połączone i miało siedzibę zarządu w dotychczasowym RSP Borki, areał wniesiony przez RSP Borki i Gosław wynosił razem około 900 ha.

Przewodniczącym tego RSP byli:

Karol Banderowski,