Dwór Wierzbica Górna

Areał ogólny wynosił 1748 ha, w tym 687 ha ziemi ornej, 167 ha łąk i pastwisk, 751 ha lasów, 87 ha stawów hodowlanych karpia, 56 ha inne użytki, ale w tym było 6 ha parku pałacowego.

Z tego ogólnego areału zostało wydzierżawione 122 ha ziemi ornej i 22 ha łąk.

Zarząd dworu to: Nad zarządca Arthur Schramm, zarządca samego dworu, asystent, kierownik gorzelni, kierownik cegielni, nadleśniczy i jeden leśniczy.

Przemysł rolny: gorzelnia, która miała prawo do produkcji 133000 tyś. litrów spirytusu na rok, cegielnia, tartak, młyn wodny i fabryka przerobu lnu, 150 ha upraw lnu oraz hodowla bydła i koni.

Władze zmieniły nazwę Würbitz na Oberweiden.

W czasie II Wojny Światowej w 1944 r. w tym pałacu znalazła schronienie młodzież z zachodnich terenów Niemiec, przed alianckimi bombardowaniami lotniczymi.

Dwór Wierzbica Górna organizacyjnie należał od 1945 r. do 30.06.1957 do zespołu PGR Kochłowice, od 01.07.1957 r. do 31.12.1972 r. do Inspektoratu PGR Kluczbork, a od 01.01.1973 r. do kombinatu PGR Wołczyn aż do zakończenia działalności PGR w 1993 r..

Od 01.01.1972 r. został rejonem produkcyjnym do którego włączono PGR Świniary.

Wieloletnimi kierownikami byli:

Major wojska Polskiego Wacław Stasiełowież, w czasie II Wojny Światowej 1939-1945 r. pracował w sztabie wojsk inżynierskich Generała Bordziłowskiego , inż. Daniel Cetnarski, który niestety w młodym wieku zmarł nagle około 50 lat, później kierownikiem został inż. mgr Garbowski.

Wieloletnim księgowym był Józef Kwiecień.

Obecnie jest wydzierżawiony od A.R.W.S.P. przez byłego kierownika tego PGR inż. mgr Mieczysława Garbowskiego i występuje pod nazwą ADRO - FERM Spółka z o.o..

Ogólny areał wraz z byłym PGR Świniary wynosi około 2000 ha.